Nie ma uniwersalnego sposobu radzenia sobie ze stratą. Żałoba nie dokonuje się też w kolejnych, następujących po sobie etapach. Kenneth Doka, wybitny specjalista od terapii żałoby, proponuje nowe, oryginalne podejście, pełne otuchy i nadziei. Opowiadając historie ludzi, pomaga nam zrozumieć, że to, czego doświadczamy po stracie, jest osobiste, niepowtarzalne i nieprzewidywalne. W szczególny sposób Kenneth Doka zajmuje się "żałobą pozbawioną praw" - a więc żałobą wywołaną przez straty niechętnie uznawane przez społeczeństwo. Zalicza do nich śmierć byłego współmałżonka, śmierć samobójczą, ciężką chorobę, rozwód, zwolnienie z pracy, niepłodność czy kres przyjaźni. Doka opisuje strategie samopomocy, które możemy sami wykorzystać. Radzi, kiedy i gdzie powinniśmy szukać po- mocy specjalistów. I powtarza jak mantrę: żałoba, choć bolesna, dostarcza nam nowych możliwości rozwoju.

Generał, która była w irackiej niewoli ; nastolatka, która nie odczuwa bólu ; biznesmen, który umierał na raka ; specjalistka od zachowań zwierząt, która walczy z autyzmem i atakami paniki; muzyk, który w Auschwitz grał w orkiestrze jazzowej. Co łączy bohaterów tych niezwykłych opowieści? Wszyscy potrafili wykorzystać dramatyczne wydarzenia do rozwoju, do odkrywania w sobie zdumiewjących pokładów odporności i witalności.

Książka Letty Cottin Pogrebin powstała w oparciu o osobiste doświadczenia kobiety, w którą uderzyła diagnoza nowotworowej choroby i która przeszła długą i ciężką kurację. Autorka nie skupia się jednak na swoim doświadczeniu i nie opisuje procesu leczenia, ale proponuje nam uogólnioną, praktyczną i szczegółową refleksję nad sytuacjami, w jakich stawia nas i nasze relacje z bliskimi przewlekła czy ciężka choroba. Opiera się na rozmowach z innymi chorymi, z ich rodzinami, przyjaciółmi. Letty Pogrebin przeprowadziła w tym celu niemal 80 wywiadów. Dzięki temu książka staje się przewodnikiem po różnych aspektach relacji z cierpiącą osobą, w różnych fazach jej choroby. Oprócz konkretnych zaleceń i wskazań dotyczących bycia z osobą doświadczoną zagrożeniem życia i cierpieniem koncentruje się na psychologicznej tkance naszej obecności przy łóżku bliskiej nam osoby - na tym, jak reagujemy na wieść o zagrożeniu, co wtedy mówimy, jak słuchamy, czego powinniśmy unikać w rozmowie a jakie tematy można poruszać, analizuje rodzaj prezentów, jakie przynosimy chorym, przypomina o zachowaniu szacunku dla wstydu i fizycznej intymności pacjenta, opowiada o towarzyszeniu drugiemu człowiekowi w ostatnich chwilach, ba - nawet o konkretnej pomocy udzielanej osobie w żałobie. Niektóre ze wskazówek mogą wydać się dość oczywiste. Ale kto z nas idąc w odwiedziny do szpitala jest np. świadom, że powinniśmy unikać wtedy obfitego perfumowania, a upieczone przez nas ciasto czy przygotowany obiad powinno być przyniesione w naczyniach, których chory nie musi od razu myć i nam oddawać, bo to może być dla niego dużym wysiłkiem i sprawiać kłopot. Albo że osobę chorą może wprawić w dyskomfort nawet proste pytanie „Jak się czujesz?”. Ogromną wartością książki jest bezpośredni język i otwarte mówienie o „wstydliwych” i pozornie „nieważnych” aspektach fizjologii i psychiki chorego, a przede wszystkim o tym, jak my sami powinniśmy się wobec chorych zachowywać, aby nieść im ulgę, nie denerwować i nie osłabiać, unikać nieporozumień wynikających z niewiedzy, wspierać i otaczać przyjaźnią, po prostu z nimi być.

"Zaplanuj rok. Jak w 365 dni osiągnąć dużo, a nawet więcej" to 10 już książka z serii OBLICZA, wydawanej przez wydawnictwo "Charaktery". Mogłoby się wydawać, że planowanie to nic trudnego, jednak to tylko pozory. Dobre planowanie, które doprowadzi do wyznaczonych celów, to precyzyjna praca, w której trzeba uwzględnić mnóstwo czynników. No i zaangażować się z pełnym przekonaniem, że warto, bo służy to przede wszystkim naszemu dobru. Książka pokazuje, co zrobić, aby spełnić zamiary i osiągnąć wyznaczone cele, aby urzeczywistnianie planów było ekscytująca przygodą, a nie mało przyjemnym obowiązkiem. Piszą i mówią o tym wybitni naukowcy i doświadczeni terapeuci, m.in. Julius Kuhl, Krzysztof Śliwiński, Anna Srebrna, Jakub Gutowski. Dają oni też proste, ale skuteczne narzędzia, dzięki którym można wiele dowiedzieć się o sobie samym. A więc... Nie bójmy się planować!